Wat ik heb geleerd van mijn voorouders

Naast mijn passie om mijn stambomen uit te zoeken heb ik, naast alle onverwacht ontdekte pareltjes, veel persoonlijke inzichten opgedaan. Wat ik heb geleerd van mijn voorouders is van nog meer onschatbare waarde dan al die verzamelde data. Ik koester daarom de positieve bagage uit het verleden.

Wat heb jij geleerd van jouw voorouders?

Het is een gemiste kans om je stamboom alleen als een berg met doop, geboorte-, huwelijks– en overlijdensdata te zien. Toen ik op een andere manier naar mijn stambomen keek, kwamen de personen vanzelf tot leven. Tsja, het is notabene mijn eigen bloed.

Onverwachte inzichten

Hierdoor heb ik onverwacht inzichten en antwoorden op levensvragen gekregen waarmee ik altijd heb geworsteld. En dat alleen door anders te kijken naar hun feiten.

Dit is voor mij overigens extra bijzonder, want ik ben niet opgegroeid met ooms, tantes, neven of nichten waardoor e.e.a. mondeling overgedragen kon zijn.

Maar wat doet mij nu beseffen dat ik zoveel heb geleerd van mijn voorouders? Welke inzichten heb ik gekregen nadat ik nu zoveel meer weet?

Het geloof

Zowel mijn vader als mijn moeder hebben in hun jeugd ‘alleen maar ellende’ ervaren door het geloof en wilde ons niets opdringen. Ik geloof wel in God. Maar dankzij kennis over mijn voorouders weet ik nu waarom ik altijd weerstand heb gevoeld om me bij een kerk aan te sluiten.

Mijn 4 opa’s en oma’s hadden 3 verschillende geloven. (Streng) NL Hervormd, (streng) Luthers, en Rooms Katholiek. Mijn overgrootmoeder Maria Mooij kwam uit een zeer streng Protestants gezin met vele predikanten. Zij vertrok in 1887 naar Amsterdam, huwde met M.J.C.F. Lippens die Rooms Katholiek was, waarna het gezin NL Hervormd werd. Maar haar zoon M.J.C.F. huwde uiteindelijk een streng Lutherse vrouw, mijn oma W.H. Morison. Hun gezin werd uiteindelijk Luthers gedoopt. Deze feiten bevestigen de verhalen van ‘ruzies om het geloof’ van mijn vader.

‘Hernieuwd beraad geeft wellicht meer inzicht.’
– Marcus Tullius Cicero, Romeins staatsman en schrijver 106 v.C. – 43 v.C.

Educatie

Pas jaren na de middelbare school ben ik verder gaan leren, waaronder VWO. En nog iedere dag ben ik bewust aan het leren.

Al mijn voorouders waren harde werkers met een typisch arbeidersvak als schoenmaker, broodbakker, stratenmaker of timmerman. Zeker mijn eerste generaties in Amsterdam hebben diepe armoede gekend. Het motto was vooral ‘zorgen dat je een baan hebt’. Behalve een goede schoolopleiding (dan wel met de voorkeur HAVO-VWO) werd een universitaire studie niet gestimuleerd. Tenzij dit vanuit mijzelf was gekomen. Ze vonden het wel belangrijk dat ik m’n rijbewijs zou halen gezien de vrijheid en gemak.

Misdaad loont niet

Er waren nauwelijks boeven in de familie, die paar boefjes die er waren, waren zijtakken. Eerlijkheid, inzicht in het nut ervan, hard werken, onze opvoeding was daarmee doordrenkt.

Mijn ouders hadden eerlijkheid in een hoog vaandel staan. Daarbij hadden zij het motto ‘Wat Gij niet wilt dat U geschiedt, doe dat ook een ander niet’. Hm, toch nog een les uit de Bijbel meegekregen?

Het geluk achterna, volg je hart, keuzes maken

Het gemak om elders een nieuw leven op te bouwen. Ik zou het zo weer doen. Kiezen voor de liefde, het leven. Niet vastgehonkt zitten.

Ik mag dan sinds 1750 bloed in Amsterdam hebben liggen, voor die tijd breidt de cirkel zich flink uit naar Groningen, Utrecht, Leiden, Overijssel, Gelderland, Belgie, Duitsland, Schotland. Mijn overgrootmoeder Hinderkien Harmina Krull verliet Groningen om in Amsterdam met mijn overgrootvader Willem Jan Morison te trouwen. Dat zal het een flinke cultuurschok zijn geweest.

Opstand, verweer tegen onrecht

Het laten horen als ik het ergens niet mee eens ben (wat mij of anderen schaadt). In opstand komen als mij of anderen onrecht wordt aangedaan. Ook het onderzoeken en doorvragen als ik dingen wil weten of uitpluizen. Dit ziet diepgeworteld in mij.

Onze voorouders hebben in armoede en ziektes geleefd. Maar ze hebben zélf het tij gekeerd door in opstand te komen en betere leefomstandigheden af te dwingen. De welvaart van nu hebben wij aan hen te danken.

Humor

1978, Cattolica, Italie. Mijn moeder kon in het dagelijks leven ook de clown uithangen.

In veel dingen de humor inzien. Op een onverwacht moment een grap kunnen maken, zonder anderen te schaden.

Mijn ouders hadden bijzonder veel droge humor. Niet alleen omdat zij artiest/clown waren, maar er was vooral ruimte om te lachen over onszelf en ons verdriet. Niet om iets belachelijk te maken, maar om het lucht te geven. Ik citeer mijn vader met ‘In alles zit humor’.

Beschaafheid en vriendelijkheid

Beschaafdheid en vriendelijkheid is de basis van alle contacten. Snauwen, sneren, schreeuwen, ik gruwel ervan.

Ik weet niet of dit bij al mijn voorouders zo was (ik heb tenslotte Jordanese roots), maar mijn ouders vonden beschaafheid en vriendelijkheid erg belangrijk. Mijn vader zei altijd ‘met vriendelijkheid en een lach bereik je veel meer’. Wij moesten ook ABN praten, maar vergeef mij als ik eens Amsterdams uit de hoek kom.

Geordendheid en netheid

Mijn ouders waren super goed geordend. Als artiesten moesten ze dat ook wel, want als je op het podium staat moeten alle rekwisieten en goocheltrucs wel klaar staan. Ik denk ook dat mijn opa Andries als ambtenaar van Sociale Zaken ook alles wel op orde had.

Ik kan binnen 1 minuut een bonnetje van 10 jaar geleden tevoorschijn halen. Mijn bureau is altijd netjes, als er iets ligt, ligt het overzichtelijk. Mijn computerbestanden zijn goed geordend waardoor ik aktes en foto’s binnen een paar seconden kan vinden.

Een echt stadsmens

Ik ben een echte stadsmeid, ken iedere gracht in Amsterdam en ben opgegroeid in een flat. Steden vind ik geweldig om te ontdekken en (rondom) te wonen. Ook hou ik van het landelijke boerenleven, maar na twee dagen wil ik wel weer ‘reuring’ om me heen.

Omdat ik drie generaties voorouders uit de stad heb en nog oudere voorouders die ook uit steden kwamen, lijkt het me duidelijk dat die behoefte daar vandaan komt.

Familiebanden

Je eigen leven leiden, niet vastgeroest zitten aan een familie.

Het wisselt per tak, maar de meeste van mijn families zaten niet zo op elkaars lip. Uit verhalen van levende familie hoor ik vaak dat hun gezinnen nauwelijks contact hebben. Mijn oma was de oudste van 11, mijn vader kwam uit een gezin van 5. Maar in mijn jeugd was er met niemand contact. Dat mijn ouders in de jaren ’60 naar Buitenveldert zijn verhuisd was een duidelijk signaal ‘we leiden ons eigen leven’.
Toch vind ik het jammer dat ik niet ben opgegroeid met andere familie, maar gelukkig hebben we tegenwoordig Social Media.

Doorzetten, discipline, assertief

Als ik iets wil bereiken, dan moet ik ervoor gaan, discipline hebben. Ook al is het nog zo moeilijk, zwaar, lang, uitzichtloos, je moet doorzetten.

Onze voorouders hadden vaak weinig keuze en moesten discipline tonen om te overleven. Maar mijn ouders hadden wel duidelijk een boodschap: ‘Je moet er wel wat voor over hebben’.Ze konden ons altijd goed motiveren met ‘Kom op meid, je kán het!’. Zet door, stel vragen, laat blijken als iets je niet bevalt, wees assertief maar wel beleefd.