Dit gedicht ‘Alsof je nooit bent weggeweest’ heb ik zelf geschreven voor mijn zus Wilma. De aanleiding was een fotoalbum wat ik voor haar heb samengesteld, met foto’s van onze ouders.
Je bent er niet meer
maar toch ben je er wel
ik ben verward
want je leeft op dit vel.
Ik zie je met m’n ogen
maar je foto staat stil
in m’n eigen beleving
zie ik uiteindelijk wat ik wil.
Jouw levendige verschijning
compleet van lichaam tot geest
voel ik diep van binnen
alsof je nooit bent weggeweest.
Je bent er niet meer
en toch weer voor heel even
ik snap het nu eindelijk
de foto maakt je tot leven.
(c) 2006 Yolanda Lippens
‘Het woord is niet aan de dichter, maar aan de gedichten.’
Het boek
Ik lig comfortabel in de handen van de zus van mijn maakster. Mijn robuuste bladeren worden aandachtig gelezen, en vervolgens zachtjes en voorzichtig omgeslagen. Bij iedere foto wordt stilgestaan, iedere tekst wordt gelezen, soms even gehuild. Zo heb ik het graag.
Bewondering voor mijn inhoud doet mij goed. Want zowel mijn binnenkant als buitenkant zijn werkelijk prachtig. Ik ben mijn maakster hiervoor dankbaar; ze heeft gezien wat voor kracht ik heb. Zij heeft weken aan mijn bestaan gewerkt. Met veel geduld en trots heeft zij de juiste foto’s uitgezocht, bewerkt en chronologisch mijn binnenste gecreëerd.
Velen van mijn soort staan jaren stilletjes te verstoffen in boekenkasten, met de angst ooit afgedankt te worden. Dat zal mij nooit gebeuren. Ik ben schitterend, bijzonder, ontroerend en vooral uitzonderlijk. Want er is er niet één zoals ik. Want iedere keer blijf ik roepen om bekeken te worden, waar iedere keer moeiteloos gehoor aan wordt gegeven.
Telkens volgt automatisch de adoratie en een traan door een herinnering als gevolg. Ik vind het heerlijk om op al mijn uiterlijke en innerlijke aspecten aanbeden te worden.
Ja, ik ben een geluksvogel die de beelden uit het verleden eenvoudig en met trots op mijn veren tentoonstelt. Het is heerlijk; ik leef, net als mijn inhoud, vol met levende foto’s.
Ter nagedachtenis
Dit gedicht ‘Alsof je nooit bent weggeweest’ is ter nagedachtenis van mijn allerliefste ouders, Wim Lippens en Rie Lippens-Dannenburg. En inmiddels ook van mijn grote, lieve en gekke zus Wilma.
Zoek eens op een andere manier | Boek 'de Tromslager' | Levensloop terug in de tijd | Voorvoegsels in achternamen
