De eigenwijze ballonnen van mijn moeder
Bijna perfect
Het is bijna perfect. De tweedehands blauwe tapijttegels hebben we zelf gelegd, de beschadigde witte plafondtegels vervangen met die van de bovenverdieping, de muren in zachtgele kleur gesaust. De ramen en luxaflex geboend – met nadruk op boenen, de scharnieren geolied, de horren met zorg opgehangen. Met gemak de beuken vensterbanken opgehangen die schreeuwden om hangplantjes die uiteindelijk in het niets leken te verdwijnen.
Mijn kantoor is meer dan 55 m2, met ramen die uitzicht bieden op een levendige straat. Hier is continue loop- en vrachtverkeer, de Hell’s Angels zie ik dagelijks voorbij komen blazen, waarbij ze stoer hun hand naar elkaar opsteken. Ik kreeg carte blanche voor een tweedehands keukenblok waarbij de keuze al snel was gemaakt voor een geel design.
Het hoofdkantoor is op loopafstand
met sportieve collega’s. Gelukkig is de afstand naar mijn huis te ver om fietstoeren uit te halen, dus staat mijn auto trouw voor de deur. Op de hoek zit een buurtsuper waar het dankzij de snackbar ernaast rond lunchpauze spitsuur is. Ik heb een nieuwe laptop, printer-en-kopieer-en-fax-in-één, bureaustoel, telefoon met headset, de archiefkast is gevuld met alle kantoorbenodigdheden die ik me maar kan wensen.
Mijn bureau heeft een grootte waar menig directeur jaloers op zal zijn. Met alle voorzieningen voor kabels en koppelingen voor uitbreiding zit ik als een pauw achter mijn parel. Ik ben voorzien van een koelkast en -attributen, senseo, waterkoker, en natuurlijk ontbreken de droppot en de snacks niets. Tijdens mijn zelfgeplande lunch kan ik zelf bepalen hoeveel hersenpokon ik opdoe.
De voordeur gaat van en op het slot wanneer ik dat beslis
Ik ben degene die hier huist, belt, overlegt, computert, regisseert, vloekt, lacht, eet, drinkt, naar de wc gaat en naar de radio luistert. Ruimte, rust, uitzicht, comfort en vrijheid sieren mijn werkplek. Het is bijna onderdeel van de dag van mijn dromen. Maar toch mist er iets.
‘Hoe was jouw weekend? Wat vind je hiervan? Wat staat die blouse je goed! Wil je ook koffie? Waar heb je die tas gekocht? Ach joh, laat ze toch kletsen. Moet je nou toch horen!’.
Mijn kantoor is bijna perfect, op één ding na. Collega’s.
Heb je opmerkingen over dit artikel? Reageer dan op Facebook | Twitter | Pinterest | Contactformulier
| Je ontvangt maandelijks nieuwe artikelen | Tip: Zo gebruik je de akte checklist |
Ik schrijf over dingen waar ik blij van word. Over stamboomonderzoek, voorouders, geschiedenis, en mijn leven. Alles educatief en oplossingsgericht bedoeld. Want ook daar word ik gelukkig van. Mijn privé columns zijn korte waargebeurde verhalen. Maar dan wel met een vleugje drama en gedrenkt in humor. Zo ben ik dan ook wel weer.
Volg Yory op Facebook
Ga direct op zoek naar je voorouders
