TV serie ‘Verborgen verleden van Nederland’
Dan ben je ineens geen kind meer
In 2016 heb ik dit deels zelfgeschreven gedicht ‘Dan ben je ineens geen kind meer’ mogen voordragen tijdens de uitvaart van de moeder van een goede vriendin.
De dag waarop je moeder sterft
van wie je onlangs nog dacht, zij redt het niet
Je kijkt in haar ogen, je huilt met haar,
je bent bevangen door verdriet.
Toch ben je dankbaar voor haar einde,
dat na zoveel moed en wanhoop kwam
omdat het niet alleen haar leven,
maar ook haar lijden overnam.
Dan opeens, dan is-ie er, die dag
De dag waarop je moeder sterft,
de dag die al je dagen
vanaf die dag, grijzer verft.
al heb je niets te klagen:
je hebt je vrienden en familie nog,
Maar niemand zal meer weten
hoe je met je pop kon spelen
en niemand zal nog ooit
je vroegste vroeger met je delen.
De dag waarna je nooit meer kwetsbaar wezen mag en klein
de dag waarna je nooit meer kind zult zijn
en wat je nog wou zeggen, blijft eeuwig ongezegd
De dingen die je lang niet zeggen kon en zeggen wou
en dan zo graag nog één keer zeggen zou.
De dag waarop je moeder sterft,
Je wordt losgelaten, de aarde splijt zich onder je open
en jij de bloedlijn en eigenschappen erft,
je hebt geen keuze, je kunt het niet ontlopen.
Bij haar sterven, sterft het kind in je binnenste
Ze is er niet meer, maar eigenlijk toch wel meer dan ooit tevoren
Maar ik garandeer je, ze komt zeker aan je voorbij
Want ondanks de dood, gaat een mens nooit verloren.
Want de kritische tong
en de soms wat onhandige loslippigheid
zijn eigenschappen die jij niet zo leuk vond
maar die je ongevraagd toch in jou meekrijgt.
Maar gelukkig is er ook de andere kant,
je moeder, de hartelijke, sterke en liefdevolle vrouw
die altijd haar huis had gevuld met welkom en eten
dit heb jij meegekregen en zullen je helpen, in je diepe rouw.
Want vanaf vandaag, en ik spreek uit ervaring
Is dan wel de liefdevolle navelstreng mee gereisd naar daar
Toch zal de band die jullie samen hadden
Zich nog dieper nestelen, zelfs tot in ieder minutieus gebaar.
De dag die vandaag wordt gevuld met tranen en pijn,
de dag waarna je nooit meer kind zult zijn,
Op deze dag ben jij nóg meer een stukje van haar
De dag dat je haar sterker voelt dan ooit,
is vanaf vandaag, voor altijd onuitwisbaar.
Met dank aan de basis van Jan Boerstoel. Met dank aan het ‘zijn’ van mijn ouders.
En na het overlijden van mijn zus Wilma, ben ik ook ineens geen zus meer.
Verder…
Heb je opmerkingen over dit artikel? Reageer dan op Facebook | Twitter | Pinterest | Contactformulier| Je ontvangt maandelijks nieuwe artikelen | Tip: Zo gebruik je de akte checklist |
Ik schrijf over dingen waar ik blij van word. Over stamboomonderzoek, voorouders, geschiedenis, en mijn leven. Alles educatief en oplossingsgericht bedoeld. Want ook daar word ik gelukkig van. Mijn privé columns zijn korte waargebeurde verhalen. Maar dan wel met een vleugje drama en gedrenkt in humor. Zo ben ik dan ook wel weer.
Volg Yory op Facebook
Ga direct op zoek naar je voorouders
