Niks Noppes Nada
Ik weet echt niet meer wat ik moet schrijven. Niks Noppes Nada. Ik heb de laatste weken geen enkele inspiratie meer, ben door al m’n ervaringen, creativiteit en jarenlange verzamelde ideeën heen. Er komt niets uit m’n vingers, zelfs niet als ik ga wringen. Ik heb overal blocnotes liggen zelfs op de wc, en er zit er ook eentje in m’n tas voor het geval ik onderweg een ingeving krijg.
Maar ze zijn leeg. Ik kan niets meer brouwen, mijn schrijverscellen zijn een niemendal. Ik schijn een open boek te zijn, heb alles wel zo’n beetje verteld. Er schijnt een writersblock te bestaan, ik heb hem.
Normaal bruiste ik altijd van de inspiratie
waardoor de leuke zinnen zo uit m’n hoge hoed plopte. Ik werd alom geprezen door mijn artistieke en humorvolle schrijverstalent, maar ik moet het nu zonder veren in m’n achterste doen. Het is niet zo dat ik niets meer beleef, integendeel, alleen krijg ik het niet meer op papier. Van zelfs een komische situatie laatst bij de Gamma kan ik nog maar weinig smeuïgs van maken. Momenteel slijt m’n toetsenbord nauwelijks.
In mijn glorietijd sjeesde mijn vingers dagelijks over de letters zoals Verstappen over het Formule 1 circuit. Bijna wekelijks rolde er een stuk of wat pareltjes van m’n scherm om zichzelf regelrecht op de website te etaleren. Het ging allemaal zo makkelijk, kostte me nauwelijks moeite, ik had er plezier in. Ik mis de complimenten die ik altijd volop kreeg. Iedereen jubelde ‘Yolandaah!’ Iedereen vond mijn werk hilarisch, zo herkenbaar en goed verwoord. Ze hebben alleen geen idee hoe het is om de woorden even niet meer te kunnen vinden.
Wat er met me aan de hand is
ik weet het niet, maar leuk vind ik het niet. Ik mis het halleluja van mijn lezers, het applaus na de voorstelling. Menig artiest wordt hier afhankelijk van en nu begrijp ik ook waarom. De waardering is verslavend. Ik herinner mij nog de ovaties na de publicaties van vele spetterende columns, och, wat is dat bevredigend. Het bleek een continue cirkel te zijn waardoor het voetstuk waar ik op stond mij alsmaar beter en beter liet presteren.
Zou het liggen aan mijn laatste column die wat duf was? Ik heb het rondgevraagd, maar niets is minder waar, ook daarover was men lyrisch. Wat dus mijn barricade veroorzaakt blijft onduidelijk. Het lijkt wel of de letters op mijn toetsenbord zijn weggelopen, of mijn vingers vast zitten gekleefd. Kortom, ik kan er maar niets uitzuigen.
Wellicht dat een nieuwe vakantie
mij nieuwe inspiratie kan bieden? Bij nader inzien toch maar niet. Ik zou niet eens een vakantieplek kunnen uitzoeken, mijn fantasie is namelijk ter ziele. En mocht ik dan wat grappigs meemaken heb ik nog geen idee hoe ik dat moet verwoorden. De laatste dagen struin ik noodgedwongen allerlei blogs af, verdiep me in korte verhalen, lees andermans werk om misschien een prikkel te krijgen. Maar veel zin heeft dat nog niet gehad.
Niet dat dat aan mij ligt, nee, de werken die ik lees zijn onomstotelijk veel slechter dan mijn huzarenstukjes. Ze gaan over oninteressante onderwerpen die mij en vast ook een ander absoluut niet kunnen boeien. Want laat ik eerlijk zijn, ik schrijf toch als de beste. Maar nu even niet.
Ik twijfel of het überhaupt nog wel goed komt
Ik heb nog steeds een niks noppes nada gevoel. Alhoewel ik me ook realiseer dat ik het schrijverstalent van zowel mijn vader als moeder heb geërfd, dus die gave stopt niet van de een op de andere dag. Mijn vader schreef toneelstukken, humorvolle sketches en prikkelende conferences. Natuurlijk samen met mijn moeder, die het ook nog presteerde om in haar laatste jaren prachtige gedichten en gevoelige teksten op papier te zetten.
Ik laat m’n eigen werk weer aan me voorbij gaan en lig in een deuk over m’n eigen meesterwerken. Ik begin weer wat hoop te krijgen. Waar is m’n blocnote? Misschien dat ik er straks toch nog wat kan uitpersen.
Wat je nog wel kunt lezen…
Overzicht kwartierstaten van Yolanda Lippens
Gedicht Alsof je nooit bent weggeweest
De volgorde van je betbetbet overgrootvader en moeder
Zeeuwen gezocht in het archief van Zeeland
| Je ontvangt maandelijks nieuwe artikelen | Tip: Zo gebruik je de akte checklist |
Ik schrijf over dingen waar ik blij van word. Over stamboomonderzoek, voorouders, geschiedenis, en mijn leven. Alles educatief en oplossingsgericht bedoeld. Want ook daar word ik gelukkig van. Mijn privé columns zijn korte waargebeurde verhalen. Maar dan wel met een vleugje drama en gedrenkt in humor. Zo ben ik dan ook wel weer.
Volg Yory op Facebook
